Eski Öğrenme Teknolojileri – Ödev Hazırlatma – Proje Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Sunum Örnekleri – Ücretli Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Ücretleri
Bilgi Oluşturma Ortamları (KBE’ler)
Günümüzde öğrenme bilimleri ve öğretim tasarımındaki yenilikçi çalışmaların neredeyse tamamı, bilginin insan tarafından inşa edilmiş olarak görüldüğü yapılandırmacı paradigmadan gelmektedir. Geleneksel eğitimci pedagoji ile karşılaştırıldığında, çeşitli yapılandırmacı yaklaşımlar temelde aynı görünmektedir. Yine de yapılandırmacı yaklaşımlar ve onların entelektüel temelleri arasında derin farklılıklar olduğuna ve daha fazla ilerlemenin bu farklılıkların açığa çıkarılmasını gerektireceğine inanmak için nedenler var.
Bilgi çağında eğitim teknolojilerinin tasarımında merkezi bir fark vardır. Fark, mevcut bilgi etrafında yapıcı çalışma tasarımları ile yeni bilgi üretmeyi amaçlayan yapıcı çalışma tasarımları arasındadır. Eski bilgi ile yeni bilginin bu ayrımı, eğitim için bilgi çağının zorlukları ışığında aşağıda detaylandırılmıştır.
Bir toplumun yeni bilgi üretme yeteneği, ulusların sağlık ve zenginliğinin önemli bir belirleyicisi ve bu yeteneğin temeli olarak eğitim olarak görülmeye başlandı. “Bilgi oluşturma”, yeni bilgi zorluğuna odaklanmak için kullanılan terimdir.
İki kilit nokta: Modern yapılandırmacı teknoloji de dahil olmak üzere çoğu eğitim teknolojisi, yeni bilgi zorluklarını ele almaz, bunun yerine eski bilgilerin edinilmesine uyarlanmış yaklaşımları yeniden üretir; ve yeni bilgi bilgi oluşturma ortamlarının yaratılması ve iyileştirilmesi için tasarlanan ortamlar, yeni bilgi mücadelesine daha uygundur.
“Güneşin altında yeni bir şey yok” atasözü, bir fikrin kültürümüze ilk girdiği zamanı belirlemenin zor olduğu gerçeğini yansıtır; yine de, bazı fikirler diğerlerinden önce açıkça girilmiştir ve çoğu, yaklaşık olarak da olsa tarihlendirilebilir. Mevcut ve yeni bilgi arasındaki ayrım, bilgi çağı değerlendirmelerinde giderek daha önemli hale geliyor.
Öğrenme ve bilgi oluşturma arasındaki ayrım, bu önemli farkı yakalar. Öğrenme, bir kişinin inançlarının, tutumlarının veya becerilerinin değiştiği ve büyüdüğü bir süreçtir. Kültürel mirasımızın bir nesilden diğerine aktarıldığı tüm yolları kapsar. Bilgi oluşturma, aksine, yeni bilginin yaratılmasını içerir.
Tarihin büyük bir bölümünde öğrenme, eğitim için yeterli bir hedef oluşturmuştur, çünkü bilgi ilerleme olarak düşünülmemiştir; bozulma veya kaybolma tehlikesinin daha fazla olduğu düşünülüyordu. Belki de 1950’lerin müfredat reformlarına kadar, bilginin sürekli geliştiği ve okulların buna göre öğrencileri takip etme sorumluluğu olduğu fikri sağlam bir şekilde yerleşmedi.
Bilgi çağı yeni bir gereklilik ekliyor: Öğrenciler yeni bilgi üretimine nasıl katkıda bulunacaklarını öğrenmelidir. Bu, eğitim için kökten farklı bir meydan okumadır – hem eski kültürel aktarım zorluğundan hem de daha yeni yaşam boyu öğrenme zorluğundan farklıdır.
Manşetlere konu olan bilgi inşası, dünya için yeni olan fikirler üretir. Ancak otantik bilgi inşası, katılımcı topluluk için yeni olan fikirlerin üretilmesi yoluyla da gerçekleşebilir. Örneğin bilim adamlarının çalışmalarının çoğu, meslektaşlarının çalışmalarını yeniden yapılandırmaya adanmıştır.
Bu yeniden yapılandırılmış çalışma daha sonra topluluk bilgisine, diğer topluluk üyelerinin hepsinin üzerine inşa edebileceği yeni bir bilgi ve paylaşılan fikri mülkiyet biçimi haline gelir. Topluluk bilgisi yaratma ve onu sürekli iyileştirme konusundaki bu zorluk, bilgi oluşturma sınıflarını öğrenmenin (“yapılandırmacı” öğrenme dahil) odak noktası olduğu sınıflardan ayıran şeydir.
İnsanlar bilgi yaratmak için yola çıktıklarında, öğrenmek için yola çıkanlardan farklı türde bir girişime girişiyorlar. Bu fark, mevcut öğrenme teknolojilerinin kısa bir incelemesinden sonra aşağıda detaylandırılmıştır.
Öğretim teknolojilerinin tarihi gelişimi
Eğitim sürecinde teknoloji kullanımı
Öğretim teknolojisi terimini ilk kez kullanan
Günümüzde öğretim teknolojileri
Eğitimde dijital teknoloji
Öğretim teknolojisi nedir
Eğitimde KULLANILAN teknolojiler nelerdir
Öğretim teknolojilerinin Tarihsel gelişim süreci
Eski Öğrenme Teknolojileri ve Modern Paralellikler
Eski: bire bir konuşma ve ders verme
Yeni: e-posta, uzaktan eğitim, akıllı ders sistemleri
Bire bir etkileşim bir eğitim ideali olarak görülmektedir. Bu ideali bilgi teknolojisi yoluyla gerçekleştirme çabaları, akıllı öğretim sistemlerini ve telementorluğu içermiştir. İnsan öğretmenler gibi akıllı öğretim sistemlerinin, bir öğrenme hedefine doğru ilerlemeyi optimize etmek için öğrenci girdilerine esnek bir şekilde yanıt vermesi beklenir.
Telementorluk, öğretmen ve öğrenci arasında bire bir alışverişi de içerir. Genellikle bireysel bir öğrenci ile alanda daha uzman biri arasındaki e-posta alışverişlerine dayanır. Başarısı büyük ölçüde mentor ve öğrenci arasındaki eşleşmeye bağlıdır ve faydaların ikilinin ötesine yayılması zordur.
Hem eski hem de yeni bire bir yaklaşımların ortak noktası, tipik olarak asimetrik karakterleridir. İster insan ister makine olsun, eğitmen veya akıl hocası sorumlu ve öğrenme sürecini yönetiyor. Eğitmen, öğrencinin süreçlerini anlamaya veya teşhis etmeye çalışır, ancak öğrenciye, öğretmenin düşüncesine ilişkin içgörü verilmez.
Bir KBE içinde, aksine, öğretmenler ve danışmanlar topluluğa uzman öğreniciler olarak katılarak, anlayışlarının büyüyen ucunda fikirleri keşfederler. Tüm üyeler, sadece teşhis ve cevap rollerini üstlenmek yerine kendi bilgilerini genişleten ve süreci modelleyen danışmanlarla birlikte, kendi kendine ve grup değerlendirmesine katılır.
Eski: küçük grup tartışması
Yeni: konu anlatımı, çevrimiçi forumlar, bülten panoları
Küçük grup çalışması, tüm iletişimin öğretmen aracılığıyla yapıldığı kalıbı kırmanın başlıca yolu olmuştur. Önemli sorumluluk öğrencilere aktarılır ve etkileşimler oldukça verimli olabilir. Ancak, grupların belirli ve sınırlı görevleri olmadıkça, genellikle yönetilemez olduğunu kanıtlar; ancak bu öğrencilerin üstlendiği sorumluluğu azaltır.
Bir kolaylaştırıcı olmadan, açık sözlü öğrencilerin tartışmalara hakim olma eğilimi vardır. Küçük gruplar halinde üretilen bilgi, kayıt altına alınmadan ve kurumsal hafıza olarak hizmet edecek öğretmen olmadan geçici olma eğilimindedir; ve bir grupta üretilenler, diğerleri tarafından kolayca elde edilemez.
Artık ders verme sistemlerine standart bir ek olan zincirli söylem, küçük grup tartışmasını yansıtır. Parçacıklı söylemle ilgili sorunlar, daha az avantajla birlikte küçük grup tartışmalarının sorunlarına paraleldir. İlk girişler söylemi belirler, sonraki girişler başlangıç hedefinden uzaklaşır, nadiren ilk girişten daha yüksek seviyeli bir hedef oluşturur.
Ve iş parçacıkları fikirleri kapsülleyerek potansiyel çapraz iş parçacığı sinerjilerini ortadan kaldırır. Revizyona (söylemi orijinal biçiminde korumak için) tipik olarak izin verilmez, ancak bu, başıboş bir söylemi teşvik eder. Parçacıklı söylemin katı aşağı dallanma biçimi, daha bütünleşik bir çerçeveye yükselmeyi caydırır.
Katılımcıların genellikle yalnızca iki seçeneği vardır: mevcut bir girişten aşağıya doğru dallanmak veya yeni bir iş parçacığı başlatmak. Bunun aksine, KBE’lerde konuşmalar yalnızca aşağı doğru değil, aynı zamanda farklı konular ve söylemler arasında bağlantılar oluşturmak için daha yüksek bir entegrasyon düzeyine ve yatay olarak da hareket edebilir.
Eğitim sürecinde teknoloji kullanımı Eğitimde dijital teknoloji Eğitimde KULLANILAN teknolojiler nelerdir Günümüzde öğretim teknolojileri Öğretim teknolojilerinin tarihi gelişimi Öğretim teknolojilerinin Tarihsel gelişim süreci Öğretim teknolojisi nedir Öğretim teknolojisi terimini ilk kez kullanan