Yeniliklerin Yayılması – Ödev Hazırlatma – Proje Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Sunum Örnekleri – Ücretli Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Ücretleri
Yeniliklerin Yayılması
“Yayılma, bir yeniliğin (yeni bir fikrin) bir sosyal sistemin üyeleri arasında zaman içinde belirli kanallar aracılığıyla iletildiği süreçlerdir”. Bir yeniliğin yayılmasını etkilemek için etkileşim halinde olan dört faktör vardır: (1) yenilik (örneğin, eğitim teknolojisi); (2) iletişim kanalı (örneğin medya, ağızdan ağza); (3) zaman; ve (4) sosyal sistem (örn. okul, üniversite).
Everett M. Rogers, difüzyonla ilgili tüm önemli bulguları ve teorileri sentezlemek için elinden gelenin en iyisini yaptı. İlk olarak 1960’da yayınlanan ve şimdi dördüncü baskısında (1995) yayınlanan Yeniliklerin Difüzyonu kitabı bu alanda standart referans haline geldi. Yayılma modelleri için teorik bir çerçeve sağlar ve araştırma kanıtlarının eleştirel bir incelemesini sunar.
Difüzyon teorisi, çeşitli nedenlerle eğitim teknolojisi alanında değerlidir. Birincisi, eğitim teknolojisinin yayılma sorunlarının nedenleri belirsizliğini koruyor; kimisi öğretmeni, kimisi kurumları suçluyor. İkincisi, eğitim teknolojisi, kullanılan çeşitli ürün ve yöntemlerin eğitimin şekli, organizasyonu ve sunumundaki yenilikleri temsil ettiği yenilik temelli bir alandır.
Üçüncüsü, yayılma teorisini inceleyerek, eğitim teknolojisinin benimsenmesi ve yayılması için bir model bulmak mümkündür. Yayılma teorisi, eğitim sisteminin tüm seviyelerinde benimsenen eğitim teknolojisini görmek isteyenler için önemli bir rehberlik sağlar. Yeniliklerin yayılması teorisinin merkezinde yer alan beş kavram vardır: (1) yenilik-karar süreci; (2) başarılı yeniliklerin özellikleri; (3) benimseyen kategorileri; (4) başarılı değişim ajanlarının özellikleri; ve (5) yeniliklerin sonuçları.
İnovasyon-Karar Süreci
İnovasyon-karar süreci, bir birey veya bir organizasyon perspektifinden değerlendirilebilir. Potansiyel benimseyenler öncelikle bir yeniliği bilmeli, böyle bir yeniliğin yararları konusunda ikna edilmeli, yeniliği benimsemeye veya reddetmeye karar vermeli, yeni fikri uygulamalı ve son olarak orijinal karara devam edip etmeme konusundaki kararlarını teyit etmelidir.
Bu süreç, inovasyondan bağımsız olarak öngörülebilir ve eğitim teknolojisini sınıfta yaymaya çalışanlar için bir çerçeve sağlar. Yenilik kararının türü, bir yeniliğin benimsenme oranı üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.
Yeniliklerin kurumsal olarak benimsenmesi (örneğin, okul veya üniversitenin benimsenmesi) üç kategoriden birine girme eğilimindedir:
- 1. İsteğe bağlı yenilik kararları, bir kişi veya kuruluş tarafından yapılan bir yeniliği benimseme veya reddetme seçenekleridir. Bir okul veya üniversite, belirli bir eğitim teknolojisi fikrini veya öğretim yöntemini kullanmayı seçebilir. Öğretmenlerin de belirli eğitim teknolojisi tekniklerini veya yöntemlerini kullanarak öğretmek için kendi girişimleri olabilir.
- 2. Kolektif yenilik kararları, bir organizasyonun üyeleri arasında fikir birliği ile yapılan bir yeniliği benimseme veya reddetme seçimleridir. Bir okul yönetim kurulu veya bir üniversite komitesi toplu olarak belirli eğitim teknolojisi araçlarını ve yöntemlerini standartlaştırmaya karar verebilir. Böyle bir karar normalde örgütün çoğunluk üyelerinin mutabakatı ile alınır.
- 3. Otorite inovasyon kararları, bir organizasyonda güce, statüye veya teknik uzmanlığa sahip bir veya daha fazla kişi tarafından yapılan bir yeniliği benimseme veya reddetme seçimleridir. Bir eğitim politikası, öğretmenlerin görüşü ne olursa olsun, tüm çalışanların belirli eğitim teknolojisi yeniliklerini benimsemesini ve kullanmasını gerektirebilir.
Yeniliklerin yayılması Kuramı
Yeniliklerin yayılması Kuramı aşamaları
Teknolojinin yayılması
rogers’a göre teknolojinin yayılma aşamasında teknolojiyi kullananların dahil oldukları gruplar
Yeniliğin doktorlar arasında yayılması hakkında çalışma yapan kişiler kimlerdir
Diffusion Kuramı
Rogers ilk benimseyenler
yenilikleri benimseme teorisi’ne göre en az
Başarılı İnovasyonların Nitelikleri
Bir yeniliğin kolayca ve kolayca benimsenmesi için genellikle beş nitelik açısından değerlendirilir. İlk olarak, bir yeniliğin potansiyel benimseyiciye göre göreceli avantajı olmalıdır. Örneğin, bir eğitimci, geleneksel öğretim yöntemlerine göre öğretim sürecini geliştirmede eğitim teknolojisinin faydalarını açıkça görmelidir. İkincisi, inovasyon, mevcut çalışma kalıpları ve deneyimleriyle uyumlu ve uyumlu olmalıdır.
Bir yeniliği benimsemek, bir kuruluşun mevcut değerleri, geçmiş deneyimleri ve ihtiyaçları ile tutarlı olmalıdır. Üçüncüsü, eğitim teknolojisi gibi yeni bir yenilik, fikri benimseme veya reddetme kararını vermeden önce potansiyel benimseyenler tarafından denemeye (denenebilirliğe) izin vermelidir. Dördüncüsü, bir yeniliğin olumlu sonuçları diğerlerine görünür olmalıdır.
Öğretmenlerin, kendi derslerinde kullanıp kullanmayacaklarına karar verebilmek için meslektaşları tarafından eğitim teknolojisi kullanımının sonuçlarını görmeleri ve diğerlerinin dersleri üzerindeki etkisini incelemeleri gerekmektedir. Beşincisi, kullanımı zor ve karmaşık olarak algılanan bir yenilik diğerlerinden daha yavaş benimsenecektir. Bu özelliklerin ve diğer birçok özelliğin, teknolojiyle ilgili çeşitli benimseme çalışmalarında önemli bir rol oynadığı bulunmuştur.
Benimseyen Kategoriler
Bir yeniliği benimseyenler genellikle, bir bireyin yeni fikirleri diğerlerinden daha erken benimseme derecesine (yenilikçilik) göre sınıflandırılır. Tipik olarak, beş ana benimseyen kategorisi vardır:
1. Yenilikçiler: Yeni fikirlere takıntılı olan ve işleri yapmanın her zaman daha iyi bir yolu olduğuna inanan kişiler. Örneğin, eğitim teknolojisi alanındaki yenilikçiler yeni fikirler icat edebilirler, ancak çoğu zaman zaten icat edilmiş araçların kullanıldığı yöntemleri geliştirirler. Yenilikçiler, planlarının önündeki engelleri aşmanın yollarını bulur, zorlukları severler ve genellikle hedeflerine ulaşana kadar asla durmazlar.
2. Erken Benimseyenler: Bir organizasyonda bir yeniliği ilk benimseyen kişiler. Daha yüksek bir örgün eğitim düzeyine ve daha yüksek bir sosyal statüye sahip olma eğilimindedirler. Yeni bir fikri kullanmadan önce birçok kişi tarafından “kontrol edilecek kişiler” olarak kabul edilen kişilerdir. Bu tür insanlar, yenilikçilik açısından ortalama bir bireyin çok ilerisinde olmadıklarından, bir yeniliğin yayılmasını hızlandırmak için bir rol model görevi görürler.
3. Erken Çoğunluk: Yeniliğe karar verme süresi, yenilikçi ve erken benimseyenden nispeten daha uzun olan bireylerdir. Bir yeniliği benimseme niyeti ve istekliliği ile takip ederler, ancak nadiren liderlik ederler.
4. Geç Çoğunluk: Bir kuruluştaki ortalama üyeden hemen sonra yeni fikirleri benimseyenler. Geç çoğunluğun benimsenmesi, çoğunlukla akranlardan gelen artan ağ baskısından kaynaklanmaktadır. Örneğin, daha fazla öğretmen öğretme ve öğrenme faaliyetleri için eğitim teknolojisini benimsedikçe, geç çoğunluktaki insanlar geride kaldıklarını hissetmekte ve geri kalanı yakalamak için öğrencilerinden ve organizasyondan gelen artan baskının farkına varmaktadır.
5. Gecikenler: Bir organizasyonda bir yeniliği benimseyen son kişiler. Kararları genellikle geçmişte uygulananlara dayalı olarak verilir ve etkileşimleri normal olarak nispeten geleneksel değerlere sahip olanlarla olur. Bu kategorinin bir örneği, çok uzun süre hizmet veren ve yeni eğitim teknolojilerini benimsemek için zorlayıcı bir neden görmeyen geleneksel öğretmenler olabilir. Onların bakış açısından, geleneksel olarak yaptıkları şey gayet iyi çalışıyor ve öğretme ve öğrenme süreçlerini değiştirmek için yeni teknolojiler ve yöntemler öğrenmeye gerek yok.
Herhangi bir yenilik için bu benimseyen kategorilerine giren bireyler, birkaç yenilikçi (yüzde 2,5), erken çoğunluk (yüzde 13,5) ve geride kalanlar (yüzde 16) ve birçok erken ve geç çoğunluk kategorisi (yüzde 68) ile normal eğriyi takip etme eğilimindedir.
Herhangi Bir Alan Bulunamadı.
Diffusion Kuramı Rogers ilk benimseyenler rogers'a göre teknolojinin yayılma aşamasında teknolojiyi kullananların dahil oldukları gruplar Teknolojinin yayılması Yeniliğin doktorlar arasında yayılması hakkında çalışma yapan kişiler kimlerdir yenilikleri benimseme teorisi’ne göre en az Yeniliklerin yayılması Kuramı Yeniliklerin yayılması Kuramı aşamaları