Demokratik E-Yönetişim – Ödev Hazırlatma – Proje Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Sunum Örnekleri – Ücretli Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Ücretleri
Demokratik E-Yönetişim
Devletin değişen rolü ve kamu sektörü kuruluşlarının faaliyetlerine ilişkin yönetimci bir bakış açısı, yeni kamu yönetimi fikrini doğurdu. Yavaş yavaş, farklı kurumsal seviyelerde yönetişim süreçlerinde vatandaşların ve toplulukların rolünü güçlendirme ihtiyacını yansıtan daha vatandaş merkezli yönetişim görüşleri de ortaya çıktı.
Bu gelişme, özellikle 1990’ların ortalarından itibaren, yeni teknolojilerden etkilenmiş ve demokratik e-yönetişimin potansiyellerinin daha iyi anlaşılmasının yolunu açan kurumsal düzenlemelerin ve teknolojik çözümlerin bir tür birlikte evrimine yol açmıştır.
Yönetişim hakkındaki tartışmalar, siyasi iktidarın hiyerarşik, çoğunlukla devlet merkezli temellerinin kademeli olarak aşınması nedeniyle 1990’ların başından beri yeni boyutlar kazanmıştır. Temel konular arasında ulus devletin düşüşü ve dış zorluklarla başa çıkmada ve bölgesel topluluklar içinde siyasi bir irade empoze etmede yeni kilit oyuncular olarak bölgelerin ve yerel yönetimlerin yükselişi yer aldı.
Ayrıca İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra ve özellikle 1980’li yıllardan sonra uluslararası örgütler ve bölgesel kurumlar uluslararası arenada daha fazla güç kazanmaya başlamıştır. Kamu yönetişiminin yaygın olarak tartışılan bir diğer yönü, kamu sektörü kuruluşlarının işleyişi ve çalışma biçimleriyle ilgilidir.
Aslında, bu tema yönetişim hakkındaki son söylemlerin çoğuna egemen olmuştur. Toplamda, tüm kurumsal manzara ve kamu sektörü kuruluşlarının rolüne ilişkin genel anlayış, pratikte dünyanın her yerinde yavaş yavaş değişti, bu da yönetişim hakkındaki tartışmayı körükledi. Önemli bir yönetişim gündemi belirleyicisi, 1990’ların ilk yarısında bu konuda çalışmalar yürüten ve bir sentez olarak yayınladığı Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) Kamu Yönetimi Komitesi (PUMA) idi.
OECD’nin politika çizgileri aşağı yukarı neoliberaldi, bu da yönetişim konularının tartışıldığı ve hala büyük ölçüde Yeni Kamu Yönetimi (NPM) çerçevesinde olduğu anlamına geliyor. Özünde mesajı, kamu kurum ve hizmetlerinin yönetimine yaklaşımın yönetimcilik ve piyasa temelli koordinasyona dayalı olması gerektiğidir.
Bu NPM perspektiflerinin kademeli olarak genişletilmesinden sonra, bazı insanlar bu alana yeni yönetişim veya yeni kamu yönetimi olarak atıfta bulundular. Yine de, yeni yönetimin orijinal pazar odaklı NPM doktrininden miras kalan ufukları genişletmeye çalıştığını akılda tutmak önemlidir.
Yukarıda sunulduğu gibi, yönetişim kavramının çağdaş anlayışı ve kullanımının kökleri devletin değişen rolünde ve kamu kuruluşlarının faaliyetlerine ilişkin yönetimci bir görüşte yatmaktadır.
Bu iki söylem, demokratik yönetişim olarak adlandırılabilecek başka bir yaklaşım tarafından sorgulanmıştır. Yurttaşlar, siyasi temsilciler ve idari mekanizma arasındaki etkileşimleri vurgulayarak, yurttaşların fırsatlarının özel bir görünümünü sağlar.
YÖNETİM TANIMI
Yönetişim kavramının yeniden canlanmasının arkasındaki nedenlerden biri, geleneksel, kurumsal yönelimli “hükümet” anlayışı ile politika süreçlerinde daha dinamik ve ağ temelli düşünme ve çalışma biçimleri arasında ayrım yapma ihtiyacıydı.
Hükümet, hükümet işlevlerini yerine getiren kurum ve ajanlara, yani devletin resmi kurumlarına veya ademi merkeziyetçi bölgesel yönetimlere ve karar alma ve bunların uygulanmasına özen gösterme yeteneklerine atıfta bulunurken, bir süreç kavramı olarak yönetişim ifade eder. politika ağları ve ortaklığa dayalı ilişkiler içinde yeni yönetim biçimleridir.
E-yönetişim NEDİR
Yönetişim Nedir
E-demokrasi Nedir
Bu iki terimin ortak köklerine rağmen eşanlamlı olarak kullanılmamalıdırlar. Devletin kamu yönetişimindeki rolü, devlet merkezli ve toplum merkezli yönetişim modelleri olmak üzere iki temel modelle önemli ölçüde değişebilir.
Yönetişim kavramının burada kullanım şekli, sektörler arası paydaş ilişkileri bağlamında kolektif çıkar peşinde koşmayı amaçlayan “kamu yönetimi” olarak belirtilebilir. Bu anlamda yönetişim, politika oluşturma, geliştirme ve hizmet süreçlerinde ortak çıkarları gözetmek için çeşitli resmi veya gayri resmi etkileşim biçimlerinin ve kurumsal düzenlemelerin koordinasyonunu ve kullanımını ifade eder.
Yönetişim hakkındaki son tartışmaların önemli bir yönü, siyasi-idari kurumların kendilerine yönelik iç ve dış zorluklara rağmen “yönlendirme” rolünün nasıl sürdürüleceğini belirlemektir. Yönetişimin temel ikilemlerinden birine neden olan diğer unsur, kamu ve özel çıkarlar arasındaki gerilimdir ve bu da kamu yönetiminin demokratik denetimine bir meydan okumadır.
DEMOKRATİK YÖNETİMDE E-DÖNÜŞÜM
Yönetişim süreçlerinde e-dönüşüm, bilgi toplumu gelişiminin farklı aktörlerin ilişkilerini, iletişim ve etkileşim biçimlerini ve kanallarını ve tüm ağ ve ortaklık ilişkileri dokusunu derinden etkilediği gerçeğini ifade eder.
Yönetişimin dönüştürücü yönü bizi, bilgi ve iletişim teknolojilerinin (BİT’ler) daha geniş bir dönüştürücü doğasını anlamak için bir arka plan oluşturan bilgi toplumu sorununa geri götürüyor.
1960’larda gelişmiş ülkelerin çoğunda kamu sektöründe BİT’in kullanılmaya başlanması, kayıt tutma ve mali yönetim gibi veri işleme faaliyetlerini yeniden şekillendirmeye başladı. Eski manuel sistemlerin yerini elektronik sistemler almaya başladı. Bu resim 1990’larda çarpıcı bir şekilde değişmeye başladı. Bu devrimin merkezinde internet vardı. Bu yeni dalga ile birlikte, BİT’lerin demokratik potansiyeli küresel bir sorun haline geldi.
1990’lardan bu yana, teknolojinin daha demokratik bir çizgide yeniden inşasına duyulan ihtiyaç belirgin hale geldi. Yeni BİT’ler, hükümeti yeniden yapılandırma ve demokrasiyi güçlendirme ve özellikle kamu yönetimi ile vatandaşlar arasında daha yakın bir ilişki kurma potansiyeline sahiptir.
Hükümet tarafından uygulanan yeni BİT’lerin, Pardo’nun vardığı gibi, farklı bir yönetişim türünün, yani daha “doğrudan” hükümetin ortaya çıkmasına katkıda bulunduğu bile söylenmiştir.
Demokratik e-yönetişim üç kavramsal unsuru birleştirir: bir temel faaliyet alanı ve yönetim biçimi olarak yönetişim, yönetişimde uygulanan bir tür temel ilke olarak demokrasi ve bir araç olarak BİT yer alır.
Resmi bir tanımla ilgili olarak, demokratik e-yönetişimin, şeffaf politika oluşturma, geliştirme ve hizmet süreçlerinde, siyasi kurumların etkin demokratik kontrol uygulayabileceği ve daha da önemlisi vatandaşların sahip olduğu teknolojik olarak aracılık edilen bir etkileşim olduğu sonucuna varabiliriz. çeşitli kurumsal olarak organize edilmiş ve meşru katılım biçimleri aracılığıyla ilgili konuları etkin bir şekilde etkileme ve katılma şansı.
Pratik düzeyde, demokratik e-yönetişim, gösterildiği gibi, resmi yönetişim süreçlerinde sivil ve topluluk çıkarlarının hem kurumsal hem de teknolojik aracılığını gerektirir.
