Statik Modellerin İleri Mühendisliği – Ödev Hazırlatma – Proje Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Sunum Örnekleri – Ücretli Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Ücretleri
Statik Modellerin İleri Mühendisliği
Birleşik Modelleme Dili (UML), yazılım yoğun sistemleri belirlemek, görselleştirmek, oluşturmak ve belgelemek için bir modelleme dili olarak ortaya çıkmıştır. Nesne yönelimli topluluğun temel modelleme kavramları üzerindeki fikir birliğini birleştiren kanıtlanmış yazılım modelleme dillerini birleştirir. Ayrıca, önceki görsel dillerin tam olarak ele almadığı sorunları ele almak için ek ifade içerir.
UML, 1997 yılında Object Management Group (OMG) tarafından standart bir nesne yönelimli tasarım yöntemi çağrısına yanıt olarak ortaya çıktı. 2001 yılının ortalarında, OMG, UML’ye yönelik büyük bir yükseltme üzerinde çalışmaya başladı ve evrimi, sürümle sonuçlanacaktır.
UML gösterimi, geliştirilmekte olan sistemin çoklu perspektiflerini sağlayan diyagramları içerir. Statik uygulama yapısını, dinamik davranışın özelliklerini ve uygulama modüllerini düzenleme ve yönetme yollarını temsil eden üç kategoriye ayrılmış 12 tür diyagramı tanımlar.
Modelin öğeleri, soyut sözdizimi, iyi oluşturulmuş kuralları ve kesin metinleri açısından tanımlanır. Bu iyi biçimlendirilmiş kurallar, Nesne Kısıtlama Dili’nde (OCL) ifade edilir. Son zamanlarda, OCL’nin yeni bir sürümü olan sürüm 2.0 resmen tanımlanmış ve OMG tarafından benimsenmiştir.
UML, dilden bağımsız yazılım belirtimi, üst düzey mimari, Web sitesi yapısı, iş akışı belirtimi ve iş modelleme gibi farklı kavram türlerini ifade etmek için birçok şekilde ve farklı alanlarda kullanılmaktadır. Her türlü donanım, işletim sistemi, programlama dili ve ağ kombinasyonu üzerinde çalışan farklı uygulama türleri için sistemler oluşturmak için başarıyla uygulanmıştır.
UML herhangi bir özel geliştirme süreci öngörmese de, OMG, Yazılım Süreç Mühendisliği Metamodelini (SPEM) Kasım 2001’de bir standart olarak sundu.
Bu metamodel, somut bir yazılım geliştirme sürecini veya UML gösterimini kullanan ilgili yazılım geliştirme süreçleri ailesini tanımlamak için kullanılır. SPEM, gerçekleştirme sürecini, süreç modelini, süreç üst modelini ve MetaNesne Tesisini (MOF) tanımlamak için dört katmanlı bir modelleme mimarisine sahiptir.
Birkaç süreç SPEM’e uygundur. En popüleri Rational Software (şimdi IBM’in bir bölümü) tarafından geliştirilen ve pazarlanan Rational Unified Process’dir. RUP, kullanım odaklı, mimari merkezli, yinelemeli ve risk odaklıdır. Dünya çapında çeşitli endüstri sektörleri RUP’u farklı uygulamalarda kullanır: telekomünikasyon, ulaşım, havacılık, savunma, imalat ve finansal hizmetler.
Statik Ders Notları
Statik Nedir
Statik PDF
Mimaride statik Nedir
Fizikte statik nedir
Statik Konu Anlatımı
Statik dersi
Statik örnekleri
UML’nin uluslararası standardizasyonu, CASE araçlarında, yöntemlerinde ve standart modelleme kitaplıklarında iyileştirmelere yol açar. Piyasada, işlevsellik, kullanılabilirlik, performans ve platformlar açısından büyük farklılıklar gösteren yaklaşık 100 UML CASE (bilgisayar destekli yazılım mühendisliği) aracı bulunmaktadır.
Yakın tarihli bir OMG girişimi, belirli bir uygulama teknolojisinden bağımsız olarak geliştirilen ve araçlar tarafından otomatik olarak belirli teknolojiler için modellere dönüştürülen soyut modellerin oluşturulmasını destekleyen Modele Dayalı Mimari’dir (MDA).
MDA, üretkenliği, taşınabilirliği, birlikte çalışabilirliği ve bakımı geliştirmek için teknik bir çerçeve olarak ortaya çıkıyor. Bir dilde ifade edilen modellerin diğer dillerdeki modellere nasıl dönüştürülebileceğini tanımlar.
MDA süreci üç ana adıma ayrılmıştır:
• Platformdan Bağımsız Model (PIM) olarak adlandırılan, yüksek düzeyde soyutlamalı bir model oluşturun.
• PIM’i, her biri farklı teknolojilere uygun bir veya daha fazla Platforma Özgü Modele (PSM’ler) dönüştürün.
• PSM’yi koda dönüştürün.
PIM, PSM’ler ve kod, farklı soyutlama seviyelerinde bir sistemi tanımlar. MDA kullanılarak iş, Platforma Özgü Modellere dönüştürülen Platformdan Bağımsız Modellerde modellenir. Bu otomatik bir şekilde gerçekleştirilir.
MDA’nın başarısı, tam ileri mühendislik süreçleri ve kısmi gidiş-dönüş mühendislik süreçleri üzerinde önemli bir etki yaratan dönüşüm dillerinin ve araçlarının tanımına bağlıdır.
UML, yazılım geliştirme endüstrisi üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Şimdiye kadar, işlevsellik, kullanılabilirlik, performans ve platformlar açısından büyük farklılıklar gösteren yaklaşık 100 UML CASE aracı bulunmaktadır.
Rakip araçlar, aşağıdaki gereksinimlerle karşılaştırılabilir ve karşılaştırılabilir: kolay arayüz, modelleme üretkenliği, uygulama üretkenliği ve genişletilebilirlik. Ana akım nesne yönelimli CASE araçları, UML diyagramlarını çizme ve dışa aktarma, diyagramlar arasındaki sözdizimsel hataları ve tutarlılık hatalarını ortadan kaldırma ve kod oluşturma ve tersine mühendisliği destekleme mekaniğine yardımcı olabilir.
Ticari araçlarda mevcut olan mevcut teknikler, MDA tabanlı ileri mühendislik için yeterli değildir. Kod oluşturma sürecindeki sorunların bir kaynağı, bir yandan UML modellerinin nesne yönelimli dillerde ifade edilemeyen bilgileri içermesi, öte yandan nesne yönelimli dillerin uygulama özelliklerini ifade etmesidir.
Örneğin Java, C++ ve Eiffel gibi diller açık ilişkilendirmelere izin vermez. Bunlar işaretçiler ve referanslarla simüle edilebilir, ancak daha sonra sistemin yapısı belirgin değildir. Bu genellikle ileri mühendislik sırasında spesifikasyon ve kod arasında sorunlara yol açar.
Ayrıca, mevcut CASE araçları, UML modellerinde bulunan tüm bilgilerden yararlanmaz. Örneğin, OCL’deki ilişkilendirmelerin ve ön koşulların, son koşulların ve sınıf değişmezlerinin kardinalitesi ve kısıtlamaları yalnızca ek açıklamalar olarak çevrilir. Sınırlı bir repertuardan uygun bir uygulama seçerek veya kendi başına ilişkilendirmeyi uygulayarak bu bilgiyi iyi kullanmak tasarımcının sorumluluğundadır.
UML CASE araçları, tasarımcı için yapılan açık bir seçim yoluyla kaynak kodunun yeniden düzenlenmesi için sınırlı olanaklar sağlar. Bununla birlikte, tasarım düzeyinde yeniden düzenleme hakkında düşünmeye değer olacaktır. UML düzeyinde yeniden düzenlemenin avantajı, dönüşümlerin bir programlama dilinin sözdizimine bağlı olması gerekmemesidir. UML, MDA paradigması ile kod üretimi için bir temel olarak hizmet etmek üzere tasarlandığından, bu önemlidir.
Birçok UML CASE aracı tersine mühendisliği destekler. Ancak, yalnızca doğrudan kod gösterimi ile daha temel gösterim özelliklerini kullanırlar ve çok büyük diyagramlar üretirler. Oluşturulan koda ek açıklamalar eklenerek tersine mühendislik işlemleri kolaylaştırılır.
Bu açıklamalar, model öğeleri ve dil arasındaki bağlantıdır. Bu nedenle, bozulmadan saklanmalı ve değiştirilmemelidir. Neyi değiştirebileceğini ve neyi değiştiremeyeceğini bilmek programcının sorumluluğundadır.
Şu anda UML CASE araçlarında bulunan teknikler, tasarım aşamalarında modellerin doğrulanması için çok az destek sağlar. Sistem modelleri hakkında akıl yürütme, otomatik teorem kanıtlayıcılar ve model denetleyiciler tarafından iyi bir şekilde desteklenir, ancak bu araçlar CASE araçları ortamlarına entegre edilmemiştir. Diğer bir sorun ise, gereksinim belirtimleri aktarılır aktarılmaz sistem mimarisinin belirtimlerden sapmaya başlamasıdır.
Bu sorunları çözmek için UML modellerinin semantiği, gelişmiş metamodelleme teknikleri ve MDA’ya uyan titiz süreçlerle ilgili birçok çalışma yapılmıştır.
Precise UML Group, pUML, 1997 yılında UML’ye kesinlik kazandırmak amacıyla kuruldu. Farklı UML alt kümelerini belirttiklerinden ve farklı formalizmlere dayandıklarından, mevcut formalizasyonları karşılaştırmak ve standart bir semantiği tanımlamak için nasıl entegre edileceğini görmek zordur.
Fizikte statik nedir Mimaride statik Nedir Statik Ders Notları Statik dersi Statik Konu Anlatımı Statik Nedir Statik örnekleri Statik PDF