Yeniliklerin Yayılması – Ödev Hazırlatma – Proje Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Sunum Örnekleri – Ücretli Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Ücretleri
Yeniliklerin Yayılması
Rogers (1995) inovasyonu “birey veya diğer benimseme birimi tarafından yeni olarak algılanan bir fikir, uygulama veya nesne” olarak tanımlamıştır. Ayrıca, bireyin bir fikir hakkında algılanan bilgisi yoksa ve onu yeni olarak görüyorsa bunun bir yenilik olduğunu öne sürmüştür. Benzer şekilde, Damanpour ve Gopalakrishna, inovasyonu “kuruluş için yeni bir fikrin veya davranışın benimsenmesi” olarak tanımladılar.
Herhangi bir inovasyon tanımındaki ortak kriter yeniliktir. Rogers’a (1995) göre bir yenilikteki yenilik sadece yeni bilgi açısından değil, aynı zamanda ilk ikna veya benimseme kararı açısından da ifade edilebilir.
Biraz açıklığa kavuşturulması gereken ikinci unsur yayılmadır: Wolfe (1994), bir yeniliğin yayılmasını, yeni fikirlerin ilgili oldukları kişiler tarafından kabul edilmesi (veya kabul edilmemesi) olarak açıklamıştır. Rogers (1995), bu tanımı, yayılmayı, bir yeniliğin sosyal sistemin üyeleri arasında zaman içinde belirli kanallar aracılığıyla iletildiği bir süreç olarak ele alacak şekilde genişletmiştir.
İnovasyon sürecinin karmaşıklığının ve alternatif yayılım yöntemlerinin net bir şekilde anlaşılması, herhangi bir inovasyon yayılım çalışmasının merkezinde yer alır. Yeniliğin kaynağına bağlı olarak, yeniliğin yayılması farklı aşamalar izleyebilir, böylece farklı yenilik yayılım süreçleri altında alternatif yaklaşımlar ve bakış açıları uygulanabilir.
Damanpour ve Gopalakrishnan’a (1998) göre, organizasyonlarda yeniliklerin yayılması iki şekilde gerçekleşir: oluşturma ve benimseme. Üretim durumunda, yenilikler kuruluşlar tarafından kendi kullanımları için veya diğer kuruluşlara ihraç edilmek üzere üretilir. Evlat edinme durumunda, yenilikler benimsenmek üzere kuruluşa aktarılır.
Bir yeniliğin benimsenme süreci, özellikle birçok yeniliğin yaygın olarak benimsenmesi için uzun bir süreye ihtiyaç duyduğundan, çok uzun ve zor bir süreçtir. Rogers ayrıca, bir yeniliğin yayılma hızının artırılmasının, o yeniliğin potansiyel benimseyenleri için ortak bir sorun olduğunu vurguladı.
Yenilik kuruluş tarafından üretildiğinde yenilik yayılım süreci farklıdır; bu durumda ana aşamalar fikir üretme, proje tanımlama, tasarım, geliştirme, pazarlama ve ticarileştirme aşamalarını içerir.
Kuruluş dışında geliştirilen bir yeniliğin benimsenmesi durumunda aşamalar, yenilik bilinci, tutum oluşturma, değerlendirme, benimseme kararı, deneme uygulaması ve sürekli uygulama olacaktır.
Ayrıca Wolfe, organizasyonda yenilik üretildiğinde, aşamaların “üzerinde düşünülüp örtüşme eğiliminde olduğunu”, benimseme durumunda ise aşamaların “beklenen sırada gerçekleşme eğiliminde olduğunu” da sözlerine ekledi. Yeniliğin bir kuruluş içinde üretilip üretilmediğine veya bir kuruluş tarafından benimsenip benimsenmediğine bağlı olarak, yayılma sürecini tanımlamak için iki alternatif genel model formüle edilebilir.
Yenilik literatürünün yayılmasına katkıda bulunan Rogers, bir yeniliğin yayılması için altı aşama olduğunu öne sürdü: bir sorunun veya ihtiyacın tanınması, temel ve uygulamalı araştırma, geliştirme, ticarileştirme, yayılma ve benimseme ve sonuçlar.
Yeniliklerin YAYILMASI Kuramı
Yenilikleri benimseme Teorisi küçük uçurum
Yeniliklerin yayılması nasıl gerçekleşmektedir
Yeniliklerin yayılması Kuramı örnek
rogers’a göre teknolojinin yayılma aşamasında teknolojiyi kullananların dahil oldukları gruplar
Yayılmacı yenilik nedir
Yeniliğin KABULÜ
Yenilikleri benimseme teorisi’ne göre en az
Bu açıklama göz önüne alındığında, Rogers, bu altı aşamanın bir şekilde keyfi olduğunu, çünkü her zaman sırayla gerçekleşmeyebileceğini ve belirli yenilikler durumunda bazılarının atlanabileceğini vurguladı. Bir inovasyon geliştirme, tüm karar ve faaliyetlerden ve bu aşamalarda ortaya çıkan etkilerinden oluşur. İnovasyon geliştirme için önerilen bu aşamalar, Damanpour ve Gopalakrishnan’ın üretim yaklaşımıyla büyük ölçüde tutarlıdır.
Ancak, Zahra ve Covin farklı bir bakış açısı benimsemiş ve üç ana inovasyon kaynağı olduğunu öne sürmüşlerdir: taklitçi, edinimsel ve kuluçkacı. Bu üç ana yenilik kaynağını şu şekilde tanımladılar. Taklit kaynaklar, önce diğer firmalar tarafından tanıtılan ve daha sonra kuruluşlar tarafından kopyalanan yeniliklerdir.
Edinme kaynakları, diğer firmalar tarafından geliştirilen ancak satın alma, lisanslama, satın alma veya birleşme yoluyla elde edilen yenilikleri de içerir.
Son olarak, kuluçka kaynakları, kuruluşlarda kendi kullanımları için geliştirilen yeniliklerdir. Bu sınıflandırma, Damanpour ve Gopalakrishnan’ın “taklit edici yenilikler” ve “kazanımsal yenilikler”in “benimsenen” yenilikler ve “kuluçka amaçlı yenilikler”in “oluşturulmuş” yenilikler olarak sınıflandırılabileceği üretme ve benimseme yaklaşımıyla uyumludur.
Süreç açısından bakıldığında, Rogers organizasyonlardaki inovasyon sürecini iki alt sürece ayırmıştır: bir başlangıç süreci ve bir uygulama süreci. Başlatma süreci iki aşamadan oluşur: gündem belirleme ve eşleştirme.
Bu iki aşama, bir yeniliğin benimsenmesi için bilgi toplama, kavramsallaştırma ve planlama gibi tüm faaliyetleri içerir. Uygulama süreci üç aşamadan oluşur: yeniden tanımlama/yeniden yapılandırma, netleştirme ve rutinleştirme. Bu üç aşama, bir yeniliğin uygulanmasıyla ilgili tüm eylemleri, olayları ve kararları içerir.
Bu sınıflandırma, Damanpour ve Gopalakrishnan tarafından açıklanan evlat edinme yöntemiyle yine tutarlıdır. Bununla birlikte, yeniliklerin türleri, aşamaları veya kaynakları ne olursa olsun, organizasyonlarda ileri tekniklerin yayılmasını etkileyen çeşitli faktörler vardır. Askarany (2003), difüzyon literatürünü gözden geçirerek, çeşitli etkileyen faktörleri özetledi ve ileri tekniklerin difüzyonunu araştıran çalışmalara uygulanabilir bir difüzyon modeli oluşturdu.
BİR DİFÜZYON MODELİ
Askarany (2003), gelişmiş tekniklerin yayılmasını ele alarak, tüm etkileyen faktörleri üç ana kategoride sınıflandırmıştır: yeniliklerin nitelikleri, yenilikleri benimseyenler ve sosyal sistem ile ilgili faktörler yer alır.
Yeniliklerin aşağıdaki Rogers nitelikleri beş kategoriyi içerir: göreceli avantaj, uyumluluk, karmaşıklık, denenebilirlik ve gözlemlenebilirlik.
Bu beş kategori, inovasyonla ilişkili belirsizliğin derecesi gibi çeşitli etkileyen faktörleri içerir; yeniliği benimsemek için gereken yatırım miktarı; bir yeniliğin ekonomik avantajının kapsamı; yenilik ilerlemesinin sürekliliği; bir yeniliğin genel faydası (bir yeniliğin ekonomik ve ekonomik olmayan avantajı dahil); yeniliklerin yeniden icat edilmesi ve dinamik yönleri; bir yeniliğin karlılığı, esnekliği ve değişiklik yeteneği; bir yeniliğin mevcudiyeti ve potansiyel benimseyenler için onunla ilgili bilgiler; ve inovasyon türüdir.
Yenilikleri benimseyenlerle ilgili faktörler üç kategoriyi içerir: organizasyon stratejisi, organizasyon yapısı ve organizasyon kültürü. Başka bir deyişle, örgütlerin çoğu özelliği bu üç kategoriyle açıklanabilir.
Bu kategoriler, organizasyonların büyüklüğü, yöneticilerinin saldırganlığı ve yenilikçiliği, organizasyonların inovasyon hakkındaki bilgi düzeyi, organizasyonların öğrenme perspektifleri, değişime direnç, organizasyonlarda inovasyon kullanıcılarının teknik becerileri, rekabet gibi faktörleri içerebilir.
Sosyal sistemle ilgili faktörler, bir toplumun gelişmişlik düzeyini, bir toplumdaki iletişim kanallarını, sosyal kaygıları, değişim ajanlarını, kanaat önderlerini ve sosyal normları içerir. Yenilik kategorisiyle veya benimseyen kategorisiyle ilişkilendirilemeyecek tüm etkili faktörleri bir sosyal sistem kategorisine dahil etmek de mümkün olabilir.
rogers'a göre teknolojinin yayılma aşamasında teknolojiyi kullananların dahil oldukları gruplar Yayılmacı yenilik nedir Yeniliğin KABULÜ Yenilikleri benimseme Teorisi küçük uçurum yenilikleri benimseme teorisi’ne göre en az Yeniliklerin yayılması Kuramı Yeniliklerin yayılması Kuramı örnek Yeniliklerin yayılması nasıl gerçekleşmektedir